با تشکر از رادیو پیام و همه عزیزانی که تلاش نموده تا این این کتاب به صورت صوتی در اختیار مخاطبین قرار داده شود و نیز با تشکر از آقای ناصر زراعتی
در مورد عنوان کتاب که عنوانش هست « کاغذ رنگی های مچاله شده» بنظر می رسد اشتباهی رخ داده و حرف « ها » بجای اینکه با رنگ همراه شود باید با کاغذ همراه شود و بشود. « کاغذهای رنگی مچاله شده» مانند خانه های رنگ شده و یا دیوارهای رنگی و یا تلویزیون های رنگی و ….
در مورد خود داستان با وجود اینکه داستان دارای ضرب آهنگ کندی است و نویسنده در نشان دادن همه چیز راه افراط را پیش گرفته و جزء، جزء کنش ها و واکنش و اعمال و حرکت ها را نشان داده، اما داستان دارای جذابیت می باشد و مخاطب را به دنبال خود می کشد.
شخصیت های داستان به خوبی شکل گرفته است. ادبیات ناشی از خرده فرهنگ به خوبی در داستان نشسته و با شخصیت های داستان جوش خورده و یکی شده است.
نویسنده در دنیای داستان نویسنده با احدی، تعارف تکه پاره نمی کند. هدف از دیالوگ پیش برد حوادث داستان و تبیین کنش های شخصیت ها می باشد، اگر جایی رد و بدل شدن فحش و کلمات رکیک به پیش برد داستان کمک می کند و یا در شکل دادن شخصیت کارساز است، چرا که نه، خیلی هم خوب است. همه اینها ابزار نویسنده است تا یک دنیای واقعی را شکل دهد ( اگر ژانر داستان رئالیسم باشد). از این نظر نمی توان خرده ای به نویسنده گرفت. درست مثل اینکه از قصاب بخواهید از ساطور و چاقوی گاو کشی استفاده نکند چون ابزاری خطر ناک هستند و مردم از دیدن ساطور می ترسند و دچار دلهره می شوند.
آقای زکریا هاشمی، دنیایی را به تصویر کشیده و شخصیت هایی را شکل داده که برای نسل امروز منقرض شده محسوب می شوند. صرف نظر از مقایسه تفاوت نسلی و اینکه کدام بهتر بود و یا بد تر. اما همین خلق دنیایی که شخصیت های آن اینقدر واقعی هستند، کاری سخت و دشوار است.
از آقای زکریا هاشمی نیز تشکر می کنم و برای وی طول عمر و تندرستی آرزومندم.