دکلمه روز

دلم برای آدم های تنها می سوزد …
آن دسته آدم هایی که برای خودشان آنقدر ارزش قائلند که هرکسی را
لایقِ همنشینی نمی دانند …
همان هایی که حریمشان ،
حرمت دارد …
دلم برای بغض هایِ بی مخاطبشان
می گیرد …
دلم برای لبخند و شیطنت های
تبعید شده شان می سوزد …
این آدم ها اشتباه نکرده اند …
لیاقتشان هم تنهایی نیست … !
ما گناهکاریم …
نباید جوری می شدیم که حالا ؛
تنهایی شان را
به حضورِ ما ترجیح دهند …