متن روز

به یادم هست، روزی مصرّانه به تو می‌گفتم: ما هرگز خسته نخواهیم شد.هرگز! اما مدتی است، پی فرصتی میگردم شیرینم، تا به تو بگویم ما نیز خسته میشویم و خسته شدن حق ماست. این که خسته می‌شویم و از نفَس می افتیم و در زانوهایمان، دردی حس می‌کنیم، مسأله ای نیست؛ مسأله این است که بتوانیم زیر درختی، کنار جوی آبی، روی تخته سنگی، در کنار هم بنشینیم و خستگی از تن و روح، بتکانیم. خسته نشدن، خلافِ طبیعت است، همچنان که خسته ماندن. دیگر نمی‌گویم که ما تا زنده ایم، خسته نخواهیم شد؛ بلکه می گویم: ما هرگز، خسته نخواهیم ماند…

حامیان رادیو