متن روز

یه وقتی هست یه اتفاق کوچیکی میفته که منو خیلی ناراحت می‌کنه. شما عذرخواهی می‌کنید، ولی من در اون دقایق عمیقاً ناراحتم و تمایلی به گفتگو ندارم. نگران نباشید، این ناراحتیم خیلی طول نمی‌کشه و کمتر از بیست و چهار ساعت فروکش می‌کنه. بعدش دیگه چیزی از اون اتفاق تو قلب من باقی نمی‌مونه و رابطه‌ی ما هم احتمالا به زیبایی گذشته پیش میره.
اما یه وقت دیگه‌ای هست که یه اتفاقی میفته که من اون لحظه در مقابلش واکنش خاصی نشون نمی‌دم و شما حتی متوجه نمیشید که چقدر ناراحت شدم. اما هر قدر بیشتر پیش میریم و زمان بیشتری می‌گذره، اون موضوع برام جدی‌تر میشه و شکستگی بیشتری رو تو قلبم حس می‌کنم. دقیقا همین اتفاقاتِ دسته‌ی دومه که در نهایت رو مسیر ارتباطمون تاثیر می‌ذاره و باعث میشه ما در ارتباط با هم، دیگه اون دوستای قبل، رفیقای قبل، آدم‌های قبل نباشیم. همیشه هم وقتی متوجه این آسیب میشیم، که اون ارتباط از دست رفته. حتی اگر اون آدم کنارمون باشه، این رابطه، رابطه‌ی قبل نیست. اون آدم هست، ولی از دست رفته.