هیچ ایرادی ندارد اگر گاهی کم بیاوریم، گاهی گیج شویم و پاهامان توان رفتن نداشته باشند و اگر زمانی غم در آغوشمان گرفت، خوب نگاهش کنیم و به حال خودش بگذاریم.
بادی اگر به آتش وجودمان زد، هیچ ایرادی ندارد اگر بگذاریم خرمنهامان را بسوزاند، حتمن شعلهاش جهانی را گرم خواهد کرد.
و اگر به کوچههای بنبست رسیدیم، چشمهامان را ببندیم و بچرخیم، باد ما را با خود خواهد برد به خیابانهای باز. به جایی که خانههایش آباد است.
هیچ ایرادی ندارد اگر گاهی غصه را به حال خودش بگذاریم.
غصه هم راه خودش را پیدا خواهد کرد و دور خواهد شد.
فقط کافیست تماشاگر خوبی باشیم.
شیما سبحانی