متن روز

آدم‌ها یک شبه نمی‌شکنند. برای شکستن، نیاز است بارها در اعماق دره‌های ناامیدی و استیصال پرتاب شوید، بارها قلبتان مچاله شود و دم بر نیاورید و مدت‌ها دندان بر روی جگر بگذارید، تا در نهایت روزی تصمیم بگیرید ساک دستی کوچک‌تان را بردارید و به مقصدی نامشخص هجرت کنید؛تبعیدی غریبانه و تحمیلی. آدم‌ها یک‌شبه نمی‌شکنند. برای شکستن، نیاز است که فروریختن را در جایی میان وجودتان احساس کنید و محکوم به سکوت باشید. پس از آن، بلند خواهید شد و باز خواهید گشت؛ اما این‌بار کمی آرام‌تر، وسیع‌تر و شجاع‌تر. به‌گمانم شکستگی‌ها هزینه‌یی باشند که برای رسیدن به بلوغ می‌پردازیم.