متن روز- قضاوت

تو نمی‌دانی آدمی که از بیرون می‌بینی، دارد از درون چه رنجی می‌کشد. تو نمی‌دانی دارد با چه مشکلاتی دست و پنجه نرم می‌کند و چه سختی‌های عمیقی از سر گذرانده و چقدر بریده و ترسیده و خسته‌ست. تو نمی‌دانی چندبار تا لبه‌ی پرتگاه ناامیدی مطلق رسیده و بازگشته. تو نمی‌دانی چه ابرهای تیره‌ی اندوهی فضای آسمان دلش را گرفته و تاریک کرده.
تو از شرایط زیستِ آدم مقابلت چه می‌دانی؟ می‌دانی دارد چطور تقلا می‌کند که لبخند بزند و با چه مکافاتی روی پاهاش ایستاده؟ چقدر بی‌مهری دیده و چندبار ظرف اعتمادش را با بی‌رحمیِ تمام شکسته‌اند؟ تو از زندگی آدم مقابلت هیچ نمی‌دانی و اینقدر راحت برای جهانش اندوه می‌تراشی و به دلش تردید می‌پاشی و قضاوتش می‌کنی؟ مرهم اگر نیستی، زخمی روی زخم نباش و به زخم‌های نادیده‌ی کسی نمک نپاش.
آدم‌ها خسته‌اند و هرکس در میدان نبردی ناعادلانه، با دردهای جهانِ خودش تنهاست…