درباره مسئله یهود

کارل مارکس: اقتصاد به مثابه زندگی

ایده های اقتصادی او در عمل، به ایجاد طرح های اقتصادی فاجعه آمیز انجامید و مرهم هایی که مارکس برای بیماری های جهان نو پیشنهاد کرده، امروزه کمی عجیب به نظر می رسند

کارل مارکس، زاده ی 5 می 1818 و درگذشته ی 14 مارس 1883، فیلسوف، جامعه شناس، تاریخ دان و اقتصاددان آلمانی و از تأثیرگذارترین اندیشمندان تمام اعصار بود.مارکس در شهر تریر، دوره ی دبیرستان را به پایان رساند و در دانشگاه بن به تحصیل رشته ی حقوق پرداخت. او یک سال بعد به برلین رفت و در دانشگاه آن شهر در رشته های فلسفه و تاریخ به تحصیل ادامه داد. مارکس در سال 1841 با ارائه ی تز دکترای خود درباره ی اختلاف فلسفه ی طبیعت دموکریتوس و اپیکور، تحصیلات دانشگاهی خود را به روش مکاتبه ای در دانشگاه ینا به پایان رساند. او به امید آن که بتواند در دانشگاه بن تدریس کند به آن شهر رفت ولی دولت پروس، اجازه ی این کار را به او نداد. مارکس پس از این به روزنامه ی لیبرال های جبهه ی اپوزیسیون شهر کلن پیوست و به عنوان عضو ارشد هیئت تحریریه مشغول به کار شد.مارکس مبارزه ی عملی، سیاسی و فلسفی را به همراه دوست نزدیکش، فردریک انگلس آغاز کرد و با او بود که یک سال پیش از انقلاب های 1848، «بیانیه ی کمونیست» را به رشته ی تحریر درآورد. او در این سال ها با محیط دانشگاهی و ایده آلیسم آلمانی و هگلی های جوان قطع رابطه کرد و به مسائل جنبش کارگری اروپا پرداخت. مارکس از ابتدا در انجمن بین الملل اول که در 1864 تأسیس شد، فعالیت کرد و سرانجام دبیر این انجمن شد. او اولین جلد کتاب مشهورش، سرمایه، را در 1867 منتشر کرد.

بخش هایی از کتاب

کل رهایی عبارت است از بازگرداندن جهان انسان و روابط انسان به خود انسان. رهایی سیاسی از یک سو تقلیل انسان است به عضوی از جامعه ی مدنی، به فردی مستقل و خود پرست، و از سوی دیگر به یک شهروند، یعنی شخصیتی حقوقی. تنها زمانی که فرد انسان، انسان واقعی، شهروند انتزاعی را دوباره به خویش بازگرداند و انسان به عنوان یک فرد در زندگی هرروزه اش، کار فردی اش و روابط فردی اش به موجودی نوعی تبدیل شود؛ تنها زمانی که انسان توانایی های اختصاصی اش را چون نیروهای اجتماعی بشناسد و سازمان دهد و به ای سان دیگر نیروهای اجتماعی را از نیروهای خویش به شکل قدرت سیاسی جدا نکند، تنها در آن زمان است که رهایی انسان کامل خواهد شد.

حامیان رادیو