متن روز- من دلم روشن است

من دلم روشن است
دلم روشن است به تمام بذرهای امیدی که جای جای این خاک عزیز کاشتیم، به جوانه‌های کوچکی که سر از خاک بیرون زده‌اند، به برق اشتیاقِ نشسته در چشم‌ها، به بغض‌ها و رنج‌های پیش از لبخندهای عمیق.
من دلم روشن است به آفتاب، که پس از سخت‌ترین شب‌ها می‌تابد، به بهار که هرگز خلاف وعده عمل نمی‌کند.
من روشنم به امید، به عشق و به اتفاق‌های خوبی که خواهند افتاد.
من دلم روشن است، پیچک اتحاد ما، تمام درختان کرم‌خورده و بیمار این باغچه را از ریشه خواهد خشکاند. حیف این خاک عزیز است که میزبان درخت‌های پیر و بی‌حاصل و بیمار باشد.
ما در این خاک، بذر آگاهی و امید کاشته‌ایم و یکی از همین روزها تلاش و اشتیاق‌مان به بار خواهد نشست. آن‌روز، حتما بهار شده و سبزها جای نارنجی‌ها و زردها را گرفته‌اند، حتی اگر در دل زمستان، حتی اگر در بی‌نهایتِ پاییز باشیم…

نرگس صرافیان – طوفان